به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه چهار ساله که توسط تیمی از محققان دانشگاه هاروارد انجام شد، شامل ۱۰۳۱ نفر بود که نیمی از آنها روزانه ۲۰۰۰ واحد بینالمللی ویتامین D۳ مصرف میکردند، در حالی که نیمی دیگر دارونما مصرف میکردند.
محققان پس از تجزیه و تحلیل نمونههای خون، کشف کردند که تلومرها - انتهای DNA که شاخص بیولوژیکی سن هستند - در افرادی که مکملهای ویتامین D مصرف میکردند، با سرعت بسیار کمتری فرسوده میشدند.
طبق نتایج مطالعه، افرادی که مکمل مصرف کردند، طول تلومر را برای سالهای طولانیتری حفظ کردند، به طوری که تلومرها در طول دو سال اول تنها ۵ درصد کاهش یافتند، در حالی که این کاهش در گروهی که دارونما دریافت کردند، ۱۲ درصد بود.
پس از ۴ سال، میزان کاهش در گروه ویتامین D تنها حدود ۷ درصد بود، در حالی که در گروه دیگر به ۲۸ درصد رسید. تخمین زده میشود که این تفاوت معادل حدود ۳ سال از پیری بیولوژیکی است که به طور مؤثر «پیشگیری» شده است.
دکتر جوآن منسون، رئیس بخش طب پیشگیری در بیمارستان بریگهام و زنان و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «این اولین آزمایش تصادفی در مقیاس بزرگ است که نشان میدهد مکملهای ویتامین D ممکن است به محافظت از تلومرها کمک کنند.» همچنین یافتههای قبلی مبنی بر اینکه این ویتامین التهاب را کاهش میدهد و خطر بیماریهای مزمن مرتبط با پیری، مانند سرطان و بیماریهای خودایمنی را کم میکند، تقویت میکند.
دکتر هایدونگ ژو، نویسنده اصلی این مطالعه، اهمیت یافتهها را بیان کرد و گفت: «دادههای ما نشان میدهد که ویتامین D ممکن است ابزاری مؤثر برای مبارزه با پیری بیولوژیکی باشد، اما برای درک کامل اثرات آن به مطالعات طولانیمدت بیشتری، از جمله نمونههای متنوعتر، نیاز داریم.»
اعتقاد بر این است که ویتامین D با کاهش استرس اکسیداتیو، عدم تعادل بین آنتیاکسیدانها و رادیکالهای آزاد، و با افزایش فعالیت آنزیم تلومراز که تلومرها را حفظ میکند، به محافظت از DNA کمک میکند.
با وجود نتایج مثبت، محققان در مورد مصرف دوزهای بیش از حد بدون نظارت پزشکی هشدار میدهند. دوز مورد استفاده در این مطالعه (۲۰۰۰ واحد بینالمللی روزانه) از میزان توصیهشده روزانه که بین ۶۰۰ تا ۸۰۰ واحد است، فراتر میرود، اما در محدوده حداکثر ایمن ۴۰۰۰ واحد باقی میماند.
با این حال، مصرف بیش از حد ویتامین D میتواند منجر به تجمع کلسیم در خون شود و باعث حالت تهوع، استفراغ و سنگ کلیه شود.
این مطالعه در مجله آمریکایی تغذیه بالینی منتشر شده و بخشی از بودجه آن توسط موسسه ملی قلب، ریه و خون، بخشی از موسسات ملی بهداشت، تامین شده است.
منبع: دیلی میل